Video oyunlarının hikayesi çoğu zaman aynı türden kişiler tarafından anlatılır. Raporlar, video oyunu endüstrisinin yörüngesini erkekler ve oğlanlar (özellikle beyazlar ve oğlanlar) etrafında merkezileştirme yollarını kapsamlı bir şekilde detaylandırdı ve bu homojenlik genellikle oyunların hikayesini anlatmaya izin verilen insanlara kadar uzanıyor. Medyanın doğuşunda orada bulunan ve video oyunu tarihini kaydetme kariyeri yapan yazarlar da sıklıkla aynı arka plandan, kendilerinin varsayılan olarak ele alınma yollarına kördür ve bu da anlatıyı daha da ileriye götürürler.

Netflix’in Yüksek Puanı bunu düzeltmek için yola çıkıyor. Oyunların atari dolaplarından ev konsollarına sıçradığı ve 3D oyunlar sahneye çıktığı anda sona erdiği, 80'ler ve 90'ların başlarını kapsayan video oyunlarının (çok) kısa bir geçmişi. Yaratıcı France Costrel, meşru olarak şaşırtıcı bir dereceye kadar, sektördeki sıkça gözden kaçan figürleri merkeze alma yolundan çıkıyor. Yine de, sektöre net bir bakış açısı sunamıyor.

Bu, kurtarıcı nitelikleri olmadığı anlamına gelmez. High Score'un en iyi anları arasında: Ulusal bir video oyunu turnuvasının ilk galibi ve trans bir kadın olan uzun süredir oyun geliştiricisi olan Rebecca Heineman'ın öne çıkan bir bölümü.

Ya da ilk LGBTQ rol yapma oyunu GayBlade'i yaratan Ryan Best hakkında bir bölüm ya da belirsizlik içinde ortadan kaybolacak olan Ryan Best, Best'in kendisininkini kaybettikten sonra oyunun kopyalarını izlemeyen özel bir topluluğa sahipti. Netflix'in İzniyle

Ana akıma yönelik pek çok video oyunu medyası gibi, Yüksek Puan da medyanın başarılarını yanıltmaya mecburdur ve çirkinliğinden kaçar. Jerry Lawson ve Ryan Best'in hikayenin kenarına oturduğunu kabul ediyor. Ama onları oraya kimin koyduğunu göstermeyi umursamıyor, bugün de birinin aynı mücadeleyi yaşayabileceğine inanmıyor gibi görünüyor. Bu hikayede, yıllarca oyun kariyeri olan Brenda Romero gibi ikonik geliştiriciler bulamayacaksınız, onun yerine Doom'un yaratıcısı olan kocası John Romero, heavy metal patlatmak ve ilkini çılgınca yapmakla geçen günlerinden bahsediyor. popüler birinci şahıs nişancı. Brenda Romero'yla röportaj yapılmış olsaydı, High Score, kadrosuna başka bir hikayeli geliştirici ekleyebilirdi - ama aynı zamanda, oyunlarda ısrar eden cinsiyetçiliğin alt akımı hakkında son derece açık sözlü olan, farklı bir yaşanmış deneyime sahip bir geliştiriciyi de ekleyebilirdi.

Diğer zamanlarda bu sadece basit bir tacizdir. Mario'yu canlandırmasıyla en ünlü seslendirme sanatçısı Charles Martinet'in anlatımını ve anekdotların piksel sanatı dramatizasyonlarını içeriyor - her ikisi de çok az şey katıyor, özellikle de High Score'un ne kadar erişim sağlandığını düşündüğünüzde.

High Score’un röportaj konuları arasında Richard Garriot (Ultima), John Tobias (Mortal Kombat), Akira Yasuda (Street Fighter), Gail Tilden (Nintendo) ve Roberta Williams (King’s Quest) yer alıyor. Çoğu şaşırtıcı derecede samimidir ve orijinal eskizleri, tasarım belgelerini ve sevgi dolu bir sunum elde etmesini görmek için gerçekten harika olan diğer eserleri paylaşır. Gösteri ayrıca, bu dönemin video oyunlarının video oyunu olmayan şeylerden ilham aldığını göstermeye özen gösteriyor: hız trenleri (Sonic the Hedgehog) veya suluboya resimler (Final Fantasy) veya H.G. Wells (Space Invaders). Materyal miktarı baş döndürücü ve aynı zamanda kapsamı geniş. Yöneticilerle erken oyun yarışmalarını kazanan hayranlarla röportaj yapılır; Dizinin kurgusu o kadar gelişigüzel olmasaydı, bir konudan diğerine atlayarak kopuk bir anlatı sağlasaydı kapsamlı hissedecekti.

Sonra Shaun Bloom var. High Score onu ikinci bölümünde tanıtıyor; o, Nintendo’nun "Oyun Danışmanlarından" biriydi ve Nintendo oyuncularının takılıp kaldıklarında ipuçları için arayabilecekleri bir yardım hattına sahipti.

Bloom, gençliğini bir çağrı merkezinde sevgiyle hatırlayarak, ama aynı zamanda bir patronun görev yöneticisini, danışmanları ana hat oyunlarını kendi kılavuzlarını yapmaya zorlayan geliştiricilere yönelik desteğin eksikliğini ve oturum açmaya teşvik edildikleri agresif bir programı hatırlayarak kabul ediyor gibi görünüyor. bir saatte olabildiğince çok arama. Netflix'in İzniyle

Yine Bloom'un bununla ilgili pembe bir hafızası var gibi görünüyor, ancak video oyunları hakkında bildiklerimiz bağlamında bugün, eziyet kültürü ve az ödenen emekle dolu - acı verici derecede samimiyetsiz olarak okuyor ve şimdi bildiğimiz gibi, neredeyse hiç var olmayan pastoral bir kariyeri tasvir ediyor.

High Score video oyunlarını harika bir eşitleyici olarak sunar: Sınırların yalnızca tek bir kişinin hayal gücü olduğu sınırsız bir ortam, kim olduğunuzun önemli olmadığı bir sanat formu, ister bu maceraları yapın ister onları oynayın. Bu vizyonu yanlış olduğu kadar basitleştiren sektörün içindeki ve dışındaki kapı bekçilerini keşfetmeye hiçbir ilgisi yok.

Video oyunu hikayesinin High Score versiyonu, oyunları Ryan Best ve Rebecca Heineman gibi insanların uzun süredir tehlikede oldukları ve tartışmalı bir şekilde kaldıkları bir yer değil, sınırları zorlayan işler yapabilecekleri bir yer olarak övüyor unutulmanın. Bu tehlikeli bir döngüdür. High Score gibi gösteriler yapılan tek video oyunu belgeseli ise, sektör tamamen yeni nesil Ryan Bests ve Rebecca Heinemans'ı gözden kaçırmaya devam edecek.

.